واژه «تحریم» در منشور سازمان ملل وجود ندارد و در قطعنامه های شورای امنیت نیز به کار نمیرود، با این حال، در نظام بین الملل، تحریم ها ابزاری است که توسط دولت ها، نهادهای بینالمللی و بویژه شورای امنیت برای اعمال فشار علیه برخی از دولت ها و دولتمردان، گروه
ها و بازیگران غیر دولتی و افراد وابسته به آنها به کار میرود. به اعتقاد برخی از حقوقدانان، تحریم ها گزینه ی واسطی است بین دیپلماسی و توسل به زور و مداخله نظامی منشور ملل متحد تحریم را تعریف نکرده است. اصطالحی که در منشور به کار رفته است عبارتست از :اقداماتی که برای حفظ یا اعاده صلح و امنیت بینالمللی انجام می شود، به شرط آنکه مطابق ماده ۱۴ آن اقدامات متضمن به کارگیری نیروی مسلح نباشد، میتوان گفت این عبارت گویای آن است که نه تنها هیچ گونه عنصری تنبیهی در کار نیست بلکه آن اقدامات تنها برای یک
هدف یعنی حفظ صلح و امنیت بینالمللی به عمل خواهد آمد. تحریم ها، به طور کلی، به منظور اجبار یا تأثیر گذاری بر یک کشور، نهاد یا شخص حقیقی به منظور تغییر خط مشی یا سیاستهایش می باشد.
در واقع، رویکرد تحریم ها در قبال عملکرد و سیاستهای دولت، گروه یا فرد مشمول تحریم از مجرای وضع تحریم ها و تدابیر اقتصادی محدود کننده متجلی میگردد.اکثر تحریم ها در راستای پایان دادن به ماجراجویی نظامی یک دولت، محکومیت آزمایش های هسته ای و نقض حقوق بشر، ایجاد تزلزل در هیأت حاکمه و دولت یک کشور، و تقبیح برخی از موضوعات مرتبط با سیاست خارجی دولت ها مثل مسأله حقوق بشر، تروریسم، اشاعه تسلیحات کشتار جمعی با قاچاق مواد مخدر اعمال می شود با این حال، شورای امنیت برای تصویب قطعنامه های تحریمی و اعمال تدابیر قهری لزوما نیاز به احراز نقض حقوق بین الملل توسط تابعان مذکور ندارد.
دوستان عزیز شما تا اینجا با بخشی از کتاب نقض حقوق بنیادین بشر توسط تحریم ها مطالعه نمایید. شما میتوانید برای خواندن ادامه کتاب نیز روی این لینک کتاب نقض حقوق بنیادین بشر توسط تحریم ها کلیک کرده و از خواندن ادامه این کتاب لذت ببرید.